Mario Kramer (Gitarist)
Een van mijn eerste herinneringen is dat ik in de zandbak van de kleuterschool een nummer van Bruce Springsteen stond te zingen. Muziek maakte veel indruk op mij, dus ik wilde een aantal jaren later naar de muziekschool. Na twee jaar Algemene Muzikale Vorming begon ik op m’n 10e met klassiek gitaarles. Ondertussen spaarde ik met een krantenwijk voor m’n eerste elektrische gitaar met versterker. Hierop probeerde ik zelf uit te vinden hoe je rockmuziek kon spelen. Na een paar ‘slaapkamerbandjes’ deed ik op m’n 14e m’n eerste optreden met de punkrockband “Screwballs”. Dat smaakte naar meer! Later ging ik naast gitaar spelen ook zingen in bands.
Aan het einde van de middelbare school koos ik voor een opleiding waar ik heel veel kon leren over muziek: het Conservatorium. Ik kreeg daar veel jazz voor de kiezen, maar de (punk)rockmuziek bleef me toch erg na aan het hart liggen. Na deze opleiding kon ik zelf via de muziekschool gitaarles geven en bandcoaching. Ook ging ik naast de punkrockbands in coverbands spelen en begon ik in 2010 met (semi)akoestische solo-optredens.
Een jaar later richtte ik een band op waarmee we mijn eigen nummers speelden, genaamd Wavebreaker. Met deze band organiseerden we ook jamsessies en daar kwam eens een 70’s rockband langs. Deze band maakte een erg positieve indruk door hun lekkere samenspel, goede sound en een zanger die alles aan leek te kunnen.
In 2016 ging het Wavebreaker-schip helaas ten onder, maar ik ging vrolijk door met solo-optredens.
Vlak voor het begin van 2018 werd ik gevraagd voor twee nieuwe bands, en ik besloot beide uitdagingen aan te gaan: de Ierse folk-band Paddy’s Day Off, ennn … (drum roll) … de 70’s band van de jamsessie: Dear Mr. Fantasy! Hoe